Auteur: Sara Adriaensen

Nature Contact Training heeft te maken met het inzetten van (Oosterse) krijgs- en bewegingskunsten op een therapeutische manier, met meditatie, met ademhaling, met zelfmassage, met bloemen, met dieren, met bomen, met water, met planten… Het gaat om het maken van contact met natuur, met jezelf en met de ander via onze zintuigen, onze instincten, onze emoties, onze cognities en symbolen.

Met alles wat er me de afgelopen maanden overkomen is, lijkt mijn geest, bij tijd en wijle, onrustiger en chaotischer dan vroeger. Mijn brein gedraagt zich op die ogenblikken als een wild dier dat ongecontroleerd alle kanten opspringt. Ik merk bij mezelf dat ik in zo’n geval best een momentje van mentale rust en orde in mijn leven kan gebruiken. Dat helpt mij om te ontspannen en alles op een rijtje te zetten. Daar snak ik soms echt naar. 

Wat me in deze context opvalt is dat rommelige, benepen binnenruimtes enorm kunnen storen. Zo erger ik me bijvoorbeeld mateloos aan onze kleine volgestouwde living. Is het omdat dergelijke ruimtes de onrust en chaos in mijn hoofd aanwakkeren?  Wie weet?

In elk geval heb ik aan den lijve ondervonden dat – in tegenstelling tot een benauwde volgepropte leefruimte – een strandwandeling een echte verademing is. Letterlijk en figuurlijk. Waarom? Wat doet een weidse horizon aan de kust met mijn geest? Wat was het verschil met mijn kleine rommelige living? En bestaat er een oefening die mijn geest leegmaakt en ordent net zoals het turen naar een horizon aan de kust dat doet? Nieuwsgierig naar het antwoord? Ontdek het door verder te lezen via deze link.

Contact met natuur kan veel betekenen in het leven van mensen met psychische, fysieke en sociale problemen. Vandaar dat ik het zo belangrijk vind om de boodschap uit te dragen dat contact met natuur goed is voor ons welzijn. Temeer nu mijn zusje, die zo veel heeft gehad aan natuur, er niet meer is. 

Als jij over therapeutisch contact met natuur reflecteert, wat gaat er dan door jou heen? De kans is groot dat je denkt aan contact maken met dieren, met bomen of met water. Er bestaat immers zoiets als animal assisted therapy (therapeutisch contact met dieren waaronder hippotherapie en aquarium therapie), bosbaden (therapeutisch contact met een bos) en oceaantherapie (therapeutisch contact met water).

Maar heb jij er al eens bij stilgestaan dat er naast dieren, bomen en water nog iets anders in de natuur is waarmee jij op een therapeutische manier contact kan maken? Waarover heb ik het dan? Over bloemen.

Roger Ulrich vermeldde niet voor niets in zijn beroemde Stress Reduction Theory vier elementen uit de natuur die onze kans op overleving vergroten en daarmee een landschap aantrekkelijk en tegelijkertijd helend zouden maken. Welke zijn deze vier magische elementen? Dat is simpel; water, dieren, bomen en jawel bloemen. Op de eerste drie elementen zijn er dus al therapiëen geënt. Ik heb het dan over de hierboven reeds vernoemde hippotherapie, bosbaden en oceaantherapie.

Maar waar blijven onze bloemen. Zeker als we beseffen dat contact met bloemen evengoed therapeutisch werkt? Over het gunstige effect van contact met natuur bestaat er inmiddels een grote berg onderzoek. Dat geldt ook voor de postieve invloed van dieren, bossen en water. Dat weten we. Wat we een stuk minder weten is dat er evengoed studies over de positieve impact van bloemen op onze gezondheid voorhanden zijn.

Waarom dan naar analogie met bosbaden geen flower showering of een soort van bloementherapie? En hier maak ik meteen even een kantlijn, want het woord therapie is hier misschien iets minder op zijn plek. Dit omdat ik natuur in de eerste plaats zie als iets preventiefs. Daarmee wil ik zeggen; blijf met je voeten op de grond staan en zoek altijd professionele hulp als er echt iets schort. Natuur en dus ook bloemen kunnen iets doen, maar ze zullen je niet verlossen van zware kwalen of problemen. Daarin moeten we realistisch blijven.

Goed, hoe kom ik eigenlijk op de idee om het gebruik van bloemen ten gunste van ons welzijn meer te promoten?  Wel, enige tijd geleden vroeg uitgeverij Lannoo mij om een boek te schrijven specifiek over de therapeutische kracht van bloemen. Zelf ben ik al jaren bezig met het bestuderen van de impact van natuur op onze gezondheid en met het uitwerken van een soort van therapeutische op natuur gebaseerde training die luistert naar de naam Nature Contact Training. Bossen, water, dieren en bloemen maken daar onderdeel van uit. Toch had ik zelf niet direct gedacht om een boek uit te brengen exclusief rond bloemen, ik ben immers geen florist of zo. Echter, hoe meer ik erover nadacht en hoe meer ik over het thema las, hoe meer ik besefte dat bloemen een belangrijke plaats innemen in datgene waarmee ik bezig ben. Om mensen ter bevordering van hun mentaal, fysiek en sociaal welzijn meer contact te laten met natuur, kunnen bloemen een handig hulpmiddel zijn. Contact met bloemen maakt daarom deel uit van Nature Contact Training. Temeer omdat contact met bloemen iets relatief eenvoudig en toegankelijk is. Zeker in vergelijking met bijvoorbeeld een bos of dieren. Niet iedereen verkeerd namelijk in de mogelijkheid om dagelijks of weekelijks het bos in te trekken, een hond in huis te halen of een paardentherapie te bekostigen. Met bloemen daarentegen is het anders. De meeste mensen kunnen wel een bloemetje in huis halen. Dat hoeft geen peperduur boeket te zijn, enkele zelfgeplukte exemplaren of een bloeiend kamerplantje zijn op zich al voldoende.

Daarnaast is het mooie aan bloemen, ten opzichte van bomen, dat ze in zovele, vormen, kleuren en geuren bestaan en dat zoals jullie wellicht weten bepaalde kleuren en geuren helende eigenschappen bezitten. Denk in deze context maar aan het bestaan van aroma- en kleurentherapie. Ik wil daarmee niet zeggen dat er onder de bomen geen therapeutische kleuren en geuren voorkomen, maar het keuzepalet bij bloemen is nu eenmaal vele malen groter als het om de variëteit aan kleuren en geuren gaat.

Dat maakt dat bloemen extra leuk zijn om mee te experimenteren als het draait om het samenstellen van ’therapeutische’ boeketten zoals een anti-stress of een moodboosting boeket. Want het moet gezegd worden, net zoals niet alle bossen even therapeutisch zullen werken, zullen ook niet alle bloemen of bloemencreaties voor iedereen of voor eender welk probleem even helend zijn. Om te weten welke bloemen je best voor wat gebruikt, schreef ik het boek ‘Doctor Flower – De therapeutische kracht van bloemen‘.. Daarin staat beschreven hoe je bloemen kan het inzetten voor onder andere stress, mood, aandacht, herstel en slaap. Want zoals je ondertussen al zal vermoeden, ben ik er van overtuigt dat bloemen net zoals dieren en bossen over een helende kracht beschikken. En misschien zegt jouw dokter volgende keer wel als jij jezelf niet lekker voelt, in plaats van ga eens in het bos wandelen, verwen jezelf eens met een mooie ruiker bloemen. Wat het ook moge zijn, een bloemendouchke of een bosbadje, onderschat de helende kracht van de natuur nooit.

Mijn dochters zijn voor het eerst alleen op vakantie geweest. De jongste nog maar net 18 en de oudste 19. Allebei dus meerderjarig en klaar om de wijde wereld in te trekken. Ze kozen voor de cultuur- en lichtstad Parijs. Bovenaan hun verlanglijstje met “must sees” stond niet zoals verwacht de Eifeltoren, maar wel een bezoek aan het Musée de l’Orangerie. Daar moesten en zouden ze de ‘Grandes Décorations’ of de zogenaamde panoramische opstelling van de waterlelies van Monet bewonderen. Dat hebben ze van geen vreemden, zelf was ik vroeger ook helemaal weg van Monet en zijn waterlelies. Ik herinner me nog vaag de warme zomerdag waarop ik een bezoek bracht aan zijn paradijslijke tuinen in Giverny. Om nog maar te zwijgen van het kinderboek over het leven en werk van deze meester. Dat sprak zo tot de verbeelding! 

Terug naar mijn meisjes. Toen ze van hun tripje terugkwamen en enthousiast over hun Franse avontuur vertelden, was er één zinnetje dat nog een hele tijd bij me bleef hangen: “Mama, wist je dat Monet de waterlelies speciaal zo heeft ontworpen dat het lijkt alsof je in het schilderij zit? En wist je dat deze unieke opstelling en dit thema hem hielp om te mediteren?” 

Wow, hier moest hier meer over weten. Hetgeen ze me toevertrouwden sloot tenslotte aan bij datgene wat ik vertelde in mijn nieuwe boek Doctor Flower, De therapeutische kracht van bloemen. Mijn buikgevoel had destijds blijkbaar al aangegeven dat de waterlelies de ideale inspiratiebron zijn voor het maken van een anti-stress boeket. Jawel, een boeket dat je ontspant en even je geest leegmaakt, net zoals dat bij meditatie gebeurt.

Benieuwd naar het verhaal en de diepere betekenis achter dit werk of anders gezegd naar de link tussen de waterlelies van Monet en meditatie en ontspanning? Nieuwsgierig waarom ik – zeker wanneer ik tegenwoordig naar het nieuws luister of mijn energiefactuur ontvang – verlang naar mijn eigen ‘Grandes Décorations’ om in weg te kruipen?

Lees hier verder

Donderdagavond, ik ben op de terugweg van mijn uitgever en hoor in de auto op de radio een nieuwsbericht. Het gaat over een proefproject waarbij men nagaat of planten een gunstig effect uitoefenen op blokkende studenten. Normaal gezien let ik tegenwoordig niet meer zo op het nieuws; het is meestal eerder negatief en deprimerend dan opwekkend. Maar ditmaal bereikte het bericht op de een of andere manier toch het bewuste deel van mijn brein. Het bleef daar even rondwaren en zorgde voor een aantal associaties waaronder de gedachte aan het artikel dat ik op dat moment aan het schrijven was – datgene over de rozenblaadjes en de goede cijfers – en de gedachte aan mijn bezoekje aan de Gentse floraliën van een aantal weken terug. Oh ja, was het niet daar dat ik een ‘groen’ kot had gezien? Een stand die een prijs wegkaapte? Dat moest ik thuis eens nakijken?

Ja, ik had gelijk. Er is wel degelijk een link tussen het nieuwsbericht en de floraliën. Deze oeroude planten en bloemenbeurs behoort tot een van de partners van het project in kwestie. Het project dat luistert naar de toepasselijke naam ‘Blok je groen!’.  Het doel; nagaan hoe planten studenten kunnen bijstaan bij het blokken. Ruimer bekeken wil men een antwoord formuleren op de vraag: hebben planten een gunstig effect op het mentaal welzijn van de blokkende student?

Fantastisch dat er wat meer onderzoek gebeurt naar de invloed van binnengroen, dat gebeurt nog veel te weinig. De aandacht voor binnenbeplanting is ondermaats, zeker in instellingen zoals scholen en ziekenhuizen. Dit terwijl er daar net veel winst te behalen valt met de plaatsing van de juiste planten. Winst op het gebied van het mentaal, fysiek en sociaal welzijn.

Daarnaast is het zeker een must om meer initiatieven te ondernemen die specifiek te maken hebben met het verbeteren van het mentaal welzijn van onze sympathieke studentjes. Het is namelijk een bevolkingsgroep die hoe langer hoe meer te kampen heeft met mentale problemen (cijfers). En mocht het zo zijn dat planten een gunstige weerslag hebben op de blokkende student, dan is er nog veel werk aan de winkel. Want bedenk jij nu maar eens voor mij een aantal aangename groene openbare studieplekken. Niet zo simpel hé! Het is daarmee in Vlaanderen als je het mij vraagt heel armetierig  gesteld.

Goed, maar hoe ging het project ‘Blok je groen’ nu eigenlijk juist in zijn werk? Welke voorspellingen kunnen we maken op basis van bestaande, reeds afgeronde, onderzoeken? En hoe kunnen we ons kot of plaatselijke bib het beste groen inrichten?

Benieuwd naar het project, naar wat de wetenschap zegt en naar enkele tips in verband met de meest geschikte groene blok- of kotgenootjes? Waar wacht je nog op? Druk op deze link en lees snel verder.

Wist jij dat ons olfactorisch systeem of simpeler gezegd onze goede oude neus rechtstreeks in contact staat met centra in ons brein die betrokken zijn bij ons geheugen? Als je hiervan op de hoogte bent, dan is het niet zo gek om te bedenken dat het opsnuiven van welbepaalde (bloemen)geuren jou een handje kunnen helpen bij het naar boven halen van herinneringen.

Meestal zijn dat herinneringen aan specifieke plekken of gebeurtenissen – neem nu de geur van meiklokjes, die voert mij terug naar de tuin van de grootmoeder van mijn man-, maar dat kunnen natuurlijk evengoed herinneringen aan bepaalde teksten of formules zijn die je de dag ervoor probeerde van buiten te blokken.

Kortom, door de link die er bestaat tussen ons reukorgaan en ons geheugen, kan je (bloemen)geuren inzetten om dingen beter te memoriseren of te onthouden.

Handig voor de studenten onder ons! Toch! Maar hoe kan je als pupil jouw examenresultaten een beetje proberen op te krikken met de geuren van moeder natuur? Benieuwd naar datgene wat ik hierover te vertellen heb, lees hier verder en ontdek wat de hond van Pavlov, Cesar Millan, rotte kaas, roosjes en jasmijn te maken hebben met een goed rapport.

Als complete leek op het gebied van economie en financiën voel zelfs ik dat er op dit ogenblik sprake is van een inflatie. Om onze zuur verdiende spaarcentjes op de bank niet te zien wegsmelten als sneeuw voor de zon ben ik, zoals iedereen waarschijnlijk op dit eigenste moment, op zoek naar een goede investering! Niet gemakkelijk. Al uren heb ik er mijn hoofd over gebroken. En als rasechte denker, denk ik dat het eerder bij gedachten dan bij daden zal blijven. Enfin, een van de pistes die de revue zijn gepasseerd is kunst en dan meer specifiek kunst die op de een of andere manier refereert naar natuur. Als ik alle pro’s en contra’s, om hierin te beleggen, bij elkaar leg, dan kom ik tot de conclusie dat dit weleens een fantastische investering zou kunnen zijn. Dit zowel voor je portemonnee als voor je eigen gezondheid. Ik leg jullie hieronder aan de hand van een stukje wetenschap uit waarom. Vervolgens geef ik enkele tips over wat je kunstwerk zoal het beste inhoud, om daarna de verschillen in voorkeuren tussen mannen en vrouwen en het tijdstip van de dag waarop je het kunstwerk bewondert onder de loep te nemen. Eindigen doe ik met een stukje tekst over abstracte kunst en instellingen. Hebben jullie er zin in? Ja, lees dan hier verder.

Over de liefde voor wandelen, voor natuur en voor filosofie en over hoe een werk van meer dan 150 jaar oud de dag van vandaag zo brandend actueel kan zijn!

We hebben in onze familie blijkbaar iets met de combinatie wandelen en filosofie. Neem nu mijn zus; filosofe en fervent (snel)wandelaar op hoge hakken. Of haar zoon; student filosofie die in een brief aan zijn grootouders liet weten dat hij recent de geneugten van het wandelen had ontdekt. Hoe mooi is dat?

Toch zijn zij geen uitzonderingen. lees je literatuur over het thema wandelen dan valt het op hoe vaak het de filosofen zijn die tot de groep van fervente wandelaars behoren. Mijn zus en mijn neefje zijn dus absoluut geen buitenbeentjes wat betreft de combinatie wandelen en filosoferen. Wandelen zet, zo lijkt het alleszins, aan tot filosoferen of is het eerder omgekeerd; zet filosoferen aan tot wandelen? Doet er eigenlijk niet toe. Waar ik het met jullie over wil hebben is een klein boekje getiteld ‘Wandelen. Op zoek naar verloren natuur’. En nee, dit boekje is niet zomaar van eender wie, het is van de welbekende Amerikaanse natuurfilosoof Henry David Thoreau.

Het essay dat in dit werk beschreven wordt, was voor het eerst beschikbaar in 1862. Een maand nadat Thoreau stierf aan TBC. Toch heeft het tot 2018 geduurd voor het in het Nederlands verscheen.

De uitgave betreft een klein paars-rozig zakboekje met een interessant voorwoord van botanisch filosoof Norbert Peeters. Het staat ondertussen als meer dan een jaar uitnodigend naar mij te lonken in mijn moeders boekenkast. Het lijkt me echt iets voor mij, of moet ik zeggen voor mensen zoals mij die van filosofie, wandelen en natuur houden.

Waarom kies ik juist dit werkje als ik het wil hebben over filosofie en wandelen en niet dat van bijvoorbeeld Rousseau? Wel, bij het lezen ervan viel me op hoe het werk, ondertussen meer dan 150 jaar oud, heden ten dagen nog altijd zo actueel is! Dit raakt me en motiveert me om de filosofische stellingen van Thoreau met jullie te delen.

Bovendien zijn deze stellingen niet alleen leuk, om tijdens koude winteravonden bij het haardvuur over te mijmeren, ze zijn mogelijks ook voer voor een catchy gespreksonderwerp waarmee je kan uitpakken op het volgende feestje. Wil jij binnenkort overkomen als de meest intellectuele persoon van het gezelschap,  lees dan hier verder.

Een tijdje terug contacteerde een studente journalistiek mij voor een factcheck naar aanleiding van een nieuwsbericht dat een paar dagen daarvoor was uitgebracht. Met enige schaamte moet ik aan het meisje in kwestie bekennen dat ik het nieuws een paar dagen niet meer heb gevolgd. Al die negatieve berichtgeving rond corona heeft me even allergisch gemaakt voor de media. Maar hier zit ik dus, met mijn spreekwoordelijke mond vol tanden. Ik kom volledig uit de lucht gevallen. Shit! Na wat doorvragen kom ik te weten dat het gaat om een onderzoek van de Onafhankelijke Ziekenfondsen en de KU Leuven naar het effect van luchtvervuiling op mentale problemen.

Uit dit onderzoek blijkt, volgens de vriendelijke studente aan de lijn, dat op dagen met meer luchtvervuiling er meer mensen op hun werk uitvallen ten gevolge van mentale problemen zoals depressie en burn-out. Daaruit zou men volgens haar concluderen dat pieken in luchtvervuiling mentale problemen kunnen triggeren. Ze vraagt of ik het hiermee eens ben? Ik denk even hardop na en zeg haar dat dit op het eerste zicht misschien een raar verband lijkt, maar dat wanneer je uit de literatuur weet dat luchtvervuiling ontsteking kan teweegbrengen en dat ontsteking op haar beurt geassocieerd wordt met bepaalde mentale problemen, zoals sommige vormen van depressie, het verband plots heel logisch wordt. Wow, zou mijn redenering kloppen? Met de kennis die ik de afgelopen jaren heb opgedaan kan dit bijna niet anders, maar toch? Nadat ze de telefoon heeft ingehaakt ga ik snel op het internet kijken om te zien of mijn gedachtengang ook door de onderzoekers uit de bewuste studie wordt bevestigd. En ja hoor, ik vind zelfs twee onderzoeken (het Vlaamse waarover de studente het had en een Brits onderzoek van kort daarvoor) waarin men ontsteking inderdaad ziet als de “missing link” tussen luchtvervuiling en mentale aandoeningen. Oef, ik had het bij het juiste eind. Goed, nu probeer ik de “missing link” heel kort iets beter aan jullie uit te leggen. Vervolgens ga ik een klein beetje dieper in op de relatie natuur, luchtvervuiling, ontsteking en mentale aandoeningen om te eindigen met een paar tips. Zin in meer? Lees dan hier verder.

“Duisternis kan geen duisternis verdrijven, enkel het licht is daartoe in staat.” Martin Luther King

Het is een grijze, druilerige herfstdag. Omdat de energieprijzen de pan uitswingen staat de verwarming een flink stuk lager. De koude en somberheid kruipen in mijn lijf. Ik neem een zakdoekje uit mijn dikke wollen vest en snuif eraan. Waarom? Wel dit zielig vodje bevat een heerlijk aroma dat vermoedelijk een effect zal uitoefenen op mijn donkere gemoed.

Mijn onstilbare geurhonger – ik betrap mezelf erop dat ik de laatste tijd als een soort van verslaafde heel der dagen aan zakdoeken met eigenbereide aroma’s loopt te snuffelen – heeft te maken met mijn hernieuwde interesse voor de impact van geur op onze psyche. Het laatste boek dat ik in deze context las raadde me aan om bijvoorbeeld aan de geur van bergamot te ruiken wanneer ik overvallen zou worden door een gevoel van somberheid dat geassocieerd kan worden met lichtgebrek. Deze dag was met andere woorden het moment bij uitstek om dit advies eens uit te testen. En ja, het aroma van bergamot is inderdaad fris en opwekkend. Wanneer het mijn neus binnendringt doet het me denken aan een zuiders zonnetje.

De geur is werkelijk heerlijk en even voel ik me waarachtig wat vrolijker. Het is net op dat ogenblik dat me een idee te binnen schiet. Wat als ik nu iets zou schrijven over het therapeutisch effect van daglicht en de link tussen licht en een ‘healing evironment’?

Tegenwoordig is de term ‘healing environment’ een hot issue. Het spijtige is echter dat men vaak niet weet wat de term precies inhoudt. Daardoor wordt hij te pas en te onpas op een holle, inhoudsloze manier gebruikt. Toch is het niet mijn bedoeling om in dit artikel van naaldje tot draadje aan jullie uit te leggen wat een healing environment hoort te zijn. Wat ik wel wil meegeven is dat – het woord zegt het zelf al – een healing environment slaat op het feit dat onze omgeving, mits goed ingericht, therapeutisch en helend kan werken. Vandaar de grote interesse voor dit begrip vanuit ziekenhuizen en andere instellingen waar mensen naartoe komen om te genezen.

De idee van een omgeving als helende factor is overigens niet nieuw, men is met dit gedachtengoed reeds lang geleden vertrouwd geraakt. Denk bijvoorbeeld maar aan de iconische Britse zuster Florence Nightingale. Zij promootte in haar tijd al het belang van natuurlijk daglicht, frisse lucht, stilte of lawaaireductie en toegang tot natuur en tuinen voor het herstel van haar patiënten. En weet je wat, Nightingale sloeg de nagel op de kop, want ze had het meteen over vier onmiskenbare onderdelen of elementen waaruit een ‘healing environment’ volgens de hedendaagse literatuur zou moeten bestaan.  Met andere woorden de idee van een helende omgeving is niets nieuws, het is gewoon iets dat terug is van weggeweest.

Terug naar Florence Nightingale of ‘The Lady with the Lamp’ zoals ze ook weleens werd genoemd; je ziet dat zij reeds in de 19^de eeuw inzag dat licht een onmisbaar ingrediënt is van een helende of therapeutische omgeving. Wel, het is over dat inzicht van haar, met name dat licht helend kan werken, dat dit artikel zal gaan. We zullen samen bekijken waarom licht belangrijk voor ons is, welke soorten licht er bestaan en welk effect ze op ons uitoefenen, welke tips we kunnen meegeven wat betreft licht en ga zo maar door. Hopelijk kan ik jullie er zo van overtuigen dat voldoende natuurlijk daglicht een onmisbaar element zou moeten zijn van elk type van helende omgeving. Zin om meer te lezen? Klik dan op deze link

Kinderen zijn nieuwsgierig, ze hebben nog fantasie te over. Een icoon van kinderlijke fantasie en nieuwsgierigheid is het alombekende verhaal van Alice in Wonderland.

Wow, nostalgie, één van de grijs gedraaide lievelings lp’s uit mijn jeugd en daarom een van de redenen waarom ik mijn jongste dochter de naam Alice gaf. Goed, want ik ben aan het afdwalen. Wat ik met ‘Alice’ wil zeggen is dat ik het spijtig vind dat we als volwassenen nog zo weinig gebruik maken van onze kinderlijke nieuwsgierigheid en fantasie. Spijtig als je bedenkt dat je daardoor minder goed ‘kijkt’ en zo heel wat leuke dingen mist.

Er is namelijk een verschil tussen ‘zien’ en ‘kijken’. Hoe leg ik dit het beste aan jullie uit? Wel, voor diegenen die een trap in huis hebben. Weten jullie hoeveel treden deze trap eigenlijk telt? Waarschijnlijk niet. Dit komt omdat je misschien tien keer op een dag de trap op en af gaat en de trap dus wel ziet, maar de trap niet bewust bekijkt of waarneemt.  Je ziet zonder te zien. Dit gaat zo bij vele dingen.

Door onder andere een gebrek aan kinderlijke nieuwsgierigheid ga je minder bewust de wereld om je heen bekijken. Je denkt dat je alles al kent en alles al weet. Hierdoor zal je eerder onbewust de dingen waarnemen en ze ‘zien’ maar ze niet bewust ‘bekijken’. Zonde, want zo ga je minder connecteren met je omgeving en laat je vaak heel wat moois en interessants aan je neus voorbij gaan. Daarom pleit ik ervoor om af en toe wat meer met de ogen van Alice in Wonderland naar de wereld om je heen te kijken, inclusief naar de natuur. Doe je dit dan zal je zien dat je contact met de natuur intenser wordt en dat er heel wat nieuwe, spannende dingen te ontdekken vallen. Je hoeft tenslotte niet naar het andere eind van de wereld te reizen om nieuwe dingen te ontdekken! Vlakbij huis is er vaak nog evengoed veel onontgonnen gebied.

Wat ik wil zeggen is: ga af en toe eens terug naar je kindertijd en wees je bewust van de verwondering waarmee deze tijd gepaard ging. Denk aan één van de eerste woorden die je als kleine ukkepuk leerde, KIJK en doe dit vervolgens met de open verwonderde blik van een kind.

Hoe kan je dit concreet toepassen? Wel, trek bijvoorbeeld eens de natuur in en doe alsof je een ruimtewezen bent dat net met zijn ruimtetuig in het bos is geland en bijgevolg voor de eerste keer voet op de planeet aarde zet. Je ziet voor het eerst de eigenaardige bleke bollen die paddestoelen heten, je ziet lange bruine stokken met een groene kruin, je voelt een korrelige substantie onder je voeten… Kijk, voel, hoor, ruik, spring, dans en wees verwonderd. Je zal merken dat je tripje buiten heel wat intenser wordt, waardoor de kans van een positief effect van natuur op je gezondheid alleen maar toeneemt.

‘Niet weten’ is belangrijk om met ‘nieuwe ogen’ te kijken en zo nieuwe dingen te ontdekken. Gewoonte is dodelijk. Je ‘ziet’ dan niet meer, maar gaat op automatische piloot. Vandaar zou ik nog het volgende willen meegeven; wandel eens achterwaarts, doe je dagelijkse wandeling in omgekeerde richting, kies een pad dat je niet kent…

Een mens is een gewoontedier en kiest vaak dezelfde plek aan tafel, dezelfde route naar het werk, hetzelfde eten als ontbijt. Voer verandering in, zo zie je nieuwe dingen, blijf je alerter, zie je veel meer, word je beleving van je omgeving dieper. Wandel bijvoorbeeld aan de andere kant van de straat, op een ander moment van de dag (’s avonds in plaats van ’s ochtends of omgekeerd) en zie de verschillen.

Kom uit je comfortzone om nieuwe dingen te ontdekken, ervaringen op te doen en kansen te creëren. Loop op een andere manier door het bos (op handen en voeten, zijwaarts, blootvoets…), gebruik een ander verplaatsingsmiddel (een fiets in plaats van te voet of omgekeerd), neem andere mensen mee of ga juist eens alleen…

Laat het gewoon op je af komen, plan je route niet en zie, zoals de bekende filosoof en fervent wandelaar Henry Thoureau, waar je uitkomt.  Houd eventueel een route in gedachte, maar laat ruimte voor improvisatie. Laat je voeten je de weg wijzen, kies het pad dat je het meest aantrekt, blijf af en toe staan om alles in je op te nemen, te betasten, te bekijken, te beluisteren, te besnuffelen, te observeren. Geef je over aan het moment, de ervaring  van het hier en nu door je bijvoorbeeld bewust te worden van elke stap die je zet, de temperatuur en de wind op je huid, het spel van licht en schaduw in de bomen, de geuren die je neus binnenstromen, de klanken. Ga van de bekende paden af en zoek kleine weggetjes en open ruimtes. Door geen plan te hebben en van de betreden paden af te gaan, ga je sneller je neus of je intuïtie achterna en zal je sneller nieuwe dingen ontdekken. Net zoals Alice in Wonderland of de ruimtereizigers uit onze kindertijd zouden doen. En denk er tenslotte aan: wil je de band met jouw omgeving en met de natuur verdiepen, ga dan wat meer kijken in plaats van zien. Ken jij ondertussen trouwens al het aantal treden van die spreekwoordelijke trap?