Het inspirerende beeld van ‘Campagne 17 oktober 2022 – Gezocht: 180.000 woningen voor een warme thuis’ van netwerk tegen armoede, dwingt je na te denken over onze Vlaamse wooncrisis. Netwerk tegen armoede geeft aan dat wel 180.000 gezinnen, vaak al jaren, wachten op een sociale woning.
Opvallend is in de eerste plaats een schrijnend en onmenselijk tekort aan huisvesting. Daarnaast slaat de slogan ‘GEEF ONS EEN TUIN THUIS’, die te lezen valt op het protestbord dat kabouter Warda opsteekt, als een bom in (ter info in De Standaard van van 15 juli werd Warda vervangen door Willy).
Het campagnebeeld illustreert dat er wordt ingebroken op meer dan één enkel recht. Uiteraard ligt de klemtoon op het recht op huisvesting, een strikt basisrecht. Maar ook het recht op een gezonde leefomgeving, een officieel door de Verenigde Naties (VN) erkend mensenrecht, is geschonden. Aandacht voor ‘individueel groen’ blijkt uit tal van studies en onderzoeken een absolute must in functie van een voldoende gezonde omgeving en je kansen op geluk. Een ‘warme’ thuis wil daarbij zoveel zeggen als voldoende natuur in je buurt en minimaal toegang tot een groene omgeving die op jouw persoonlijkheid is afgestemd.
Als we zelfs geen ‘arme’ thuis, want slechts daar vragen deze kabouters feitelijk om, kunnen aanbieden als maatschappij, schort er dan niet heel wat? Laat ons voldoende kritisch blijven over de klemtoon die vandaag door tal van natuurverenigingen, beleidsmakers, sociale organisaties… gelegd wordt? Om samen te bouwen aan en te investeren in een gezonde natuurlijke omgeving voor iedereen – dat wil zeggen het mogelijk maken te leven in een wereld waar respect heerst voor mens, dier en plant – moeten we net als natuur voldoende symbiotisch zijn.
