Kunnen we deze vraag deftig beantwoorden ten tijde van coronahysterie, klimaatscepsis en polarisatie; een periode waarin onze maatschappij en vele mensen die we hoog achten soms alle ratio lijken te zijn verloren?
Of we nog natuur zijn is nochtans een hedendaags gespreksonderwerp onder natuurvorsers. Dat is logisch, ook al kijken we niet allemaal door dezelfde bril, wij natuurvorsers zien wel stuk voor stuk dat de mens niet langer kiest voor de natuur, maar wil evolueren naar iets nieuws. Is dat half mens, half computer of machine? Er wordt alleszins gewag gemaakt van de transhumane mens; een mens die tot doel heeft de bestaande biologische en natuurlijke grenzen te doorbreken. Dat staat wars op ons respect voor het evolutionaire zelf en duidt op een wantrouwen in onszelf als natuurlijke soort. Uiteraard is dit zeer verontrustend; de mens die zichzelf in vraag stelt.
Vandaag is er meer vertrouwen in de wetenschap en de vooruitgang dan dat er is in het menselijk lichaam zelf. Vreemd, want het is overduidelijk dat de mechanismes van het evolutionaire lichaam de wetenschap tot nog toe met verve overtreffen.