Dit artikel is geschreven net voor de Corona maatregelen in werking traden
Gisteren een hele dag met barstende migraine in mijn bed. Dat is echt balen. Normaal gezien mocht ik gaan spreken voor een groep studenten van U Gent over mijn passie ‘Groen & Gezondheid’. Na 23 jaar terug in het auditorium waar ik zelf voor het eerst les kreeg. Hoe leuk zou dat zijn geweest. Helaas, het heeft niet mogen zijn. In plaats daarvan lag ik in mijn bed. In mijn geval, naast het bos, de plek bij uitstek om alles op een rijtje te zetten en inspiratie te putten.
De dag voordien. Onze piano ligt nu echt wel te vol. Bij gebrek aan kasten is het deksel bedolven onder stapels boeken. Ik probeer er eentje vanonder uit te halen. De stapel wankelt. Er valt een artikel op de grond ‘Kan boomschors helpen tegen ADHD?’. Dat was ik helemaal vergeten. Mijn moeder, een apothekeres met een voorliefde voor planten, had dit schrijfsel afgelopen zomer speciaal voor mij uit de krant geknipt. Het plan was toen al om er iets over neer te pennen. Dus wat later dan verwacht hier een artikeltje over natuur en – je kan het al raden- ADHD.
Als laatste nog een tip: diegenen die het artikel tot op het einde uitlezen zullen wellicht een geheim brouwseltje ontdekken.
Wat is het en komt het veel voor?
ADHD is de afkorting van het engelse ‘Attention Deficit Hyperactivity Disorder’. Zoals de term al doet vermoeden is ADHD een gedragsstoornis die te maken heeft met aandachtsproblemen en hyperactiviteit. Om het in de woorden van mijn vroegere prof te zeggen: ‘Het zijn die mannekes die soms letterlijk in de gordijnen hangen’. Ja, denk ik nu na al die literatuur over natuur en ADHD gelezen te hebben, misschien is dat wel bij het tekort aan bomen dat ze een gordijn uitpikken om in te klimmen.
Daarnaast is er nog het gebrek aan impulsbeheersing of eenvoudiger gezegd; mensen met ADHD zijn nogal impulsief en doen af en toe iets zonder eerst na te denken (wat ook een voordeel kan zijn).
Komt ADHD veel voor? Hoeveel kinderen en jongeren hebben last van deze stoornis? Sommige schattingen spreken van 3 tot 5 procent, anderen van 6 à 7 procent. Mochten we van een prevalentie van 5 procent uitgaan dan wil dat zeggen dat 1 op 20 kinderen ADHD heeft. Dat betekent dat er in elke klas gemiddeld een leerling met ADHD zit. En inderdaad mijn twee dochters kennen elk minstens een kind van hun leeftijd met ADHD uit hun klas. Niet verwonderlijk dus dat het een van de diagnoses is die kinderpsychiaters het meest vaststellen. Al gaan er wel eens stemmen op dat er heel wat van die ‘etiketten’ ten onrechte zouden worden gegeven.
Dit in het midden gelaten, je geneest niet zomaar van ADHD. Er is geen wonderpilletje of therapie dat je er zo maar vanaf helpt. Je kan wel leren om er beter mee om te gaan, maar dat wil niet zeggen dat er geen volwassenen zijn die nog altijd last hebben van hun ADHD symptomen. En dit is iets wat we nogal eens vergeten. Vandaar dat dit artikel niet alleen nuttig kan zijn voor ouders van kinderen met ADHD, maar evengoed voor ouders met ADHD.