Mooi klinkt het niet, we moeten natuur dwingen. Denk ik aan natuur, dan hoop ik dat deze vrij kan zijn van menselijke restricties en dwingelandij. Toch is de realiteit vandaag anders.
Hoe dat komt is verklaarbaar. Natuur is reeds te ver heen en de impact van de geciviliseerde mens is enorm belastend. De biodiversiteit en het milieu staan onder buitensporige druk en vele soorten rest enkel nog een schuilplaats. Denk bijvoorbeeld aan een bosrand of een verwilderd plekje in het stadspark; om naar te vluchten, om er op een veilige plek te overleven. Daar wacht een bedreigde soort af, hopend op een kans om ooit terug volwaardig in het ecosysteem te participeren.
Die mogelijkheid kan alleen maar bestaan wanneer een omgeving geschikt is als habitat, als ze correct is opgebouwd, waardoor ze kansen biedt voor een bepaalde soort. Dat gebeurt in vele gevallen, spijtig genoeg, enkel wanneer de mens daarvoor de juiste omstandigheden creëert. Ligt een soort goed in de markt, dan zijn natuurverenigingen er zorgzaam voor, dan is er hoop. Soorten die minder populair of ongewenst zijn, daarvoor is het moeilijker. Zij manoeuvreren veeleer richting exit natuur. Lees verder.