#Verwildering

Als het nu gaat om een corona-epidemie of over temperatuurrecords die over elkaars voeten lijken te struikelen, diversiteit is het allesomvattende toverwoord tot snelle genezing.  En hier kunnen wij allen kiezen om dat aan te wakkeren door weer wat verwildering toe te laten.

‘Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt’

Jeroen Brouwers

Op Gaia leven ontelbare wezens en die zijn allen met elkaar verbonden. Dankzij deze evenwichten floreert het leven in al zijn wonderbaarlijke verscheidenheid en vormen we samen toch één geheel.

Maar de mens is zich gaandeweg meer en meer plaats gaan toe-eigenen in dit ecosysteem. Het contact met de andere wezens is verbroken. We begrijpen elkaar niet meer. Hierdoor is het respect voor elkaar er niet meer. Denk maar eens hoe we omgaan met onze voedseldieren. Of met onze bomenvrienden in het woud? We vergeten dat we dezelfde moleculen ademen.

Neen, we zijn vervreemd van de natuur. We voelen ons veiliger en beter in zelf gecreëerde werelden in de virtuele realiteit en denken dat onze kinderen er veiliger zijn dan klimmend in een boom. En toch, toch zijn we nog nooit zo afgestomd geweest.

Kunstlicht, kunstmest, kunstvoeding, kunstgras … Alles wordt nagebootst in fabrieken door slimme mannen in witte schorten. Legers controleurs gaan de realiteit te lijf met labels als een nutriscore, een mobiscore, een druktemeter,… Code groen, oranje en rood.

Maar kruidengeneeskunde? Moestuinieren? Yoga of Tai chi ? Een bosbad nemen of tijd maken voor een flinke wandeling in de regen? Dit wordt makkelijk weggezet als geitenwollensokkenpraat.   Neen, “hier, neem een pilletje” is al snel het devies wanneer het even minder gaat en je snel weer aan het presteren moet.

Wel, voor dit nieuwe beestje bestaat dat medicijn nog niet. In de ratrace naar de graal met vele nullen, het vaccin, vergeet men wel eens mee te geven dat we ook kunnen kiezen voor een ander leven.

Niet het steriele leven dat sommige industrieën ons willen opleggen maar het leven van gezond verstand, leven in verbinding en in symbiose met de natuur, leven met wat verwildering. En zo onze immuniteit te verbeteren.

Ik probeer alleszins verbinding te maken met mijn natuur. Die natuur die mij lichamelijk en geestelijk gezond maakt. De echte wereld.

Handen in de aarde in mijn verwilderde (moes) tuin 🙂 Ervaringen die ik graag met je deel.

Christophe Cobbaert voor Natuur&Mens – augustus 2020