Mensen, en zeker studenten die het eerste jaar op kot zitten, denken vaak dat als ze zich niet aan routines en structuur moeten houden, ze pas echt vrij zijn.
Gaan slapen en opstaan wanneer je goesting hebt – de ene keer om drie uur ’s nachts je bed induiken, de andere keer om vier uur in de namiddag een dutje doen – eten waar je zin in hebt en op momenten dat het jou het best uitkomt – de ene dag om vijf uur ’s nachts frieten, de andere dag om 12u ’s middags wraps als ontbijt – studeren en huishoudelijke taken doen wanneer er echt niets anders meer te beleven valt… Welke student (en ook volwassene) geniet nu niet van dit contrast met de vaak saaie, strakke routines van de vroegere middelbare school en het ouderlijke nest?
Maar levert dit afzweren van saaie routines werkelijk de ultieme vrijheid op? Heeft het feit dat de gemiddelde student niet alleen vaak lak heeft aan saaie routines, ritme en regelmaat, te maken met hun niet zelden voorkomende (om het in studentenslang te zeggen) “mental breakdowns”? En wat is de link met natuur? Kan natuur via het aanbieden van ritme, routine en structuur een pleister betekenen ter verlichting van deze “mental breakdowns”? Benieuwd naar mijn antwoord? Lees dan hier verder.